Links een oude foto van het Badhotel, rechts een klein berichtje over de eerste steen uit de Baarnsche Courant van 25 juni 1926 over 50 jaar ervoor.

Een groep Baarnse notabelen nam het initiatief voor de bouw van een sanatorium in het Prins Hendrikpark.  De commissie bestond uit baron baron d’Aulnis de Bourouill, Elinck Schuurman, Jacob Hartsen (directeur van de gasfabriek), de vermogende tabakshandelaar Jacob Nienhuys, burgemeester Teding van Berkhout en Teixeira de Mattos als voorzitter van de Baarnse Bouw Maatschappij. Zij gaven aan het architectenbureau Th. Sanders en Berlage opdracht om hun  plannen uit te werken.

Op 20 mei 1886 werd de eerste steen voor de bouw van het badhotel gelegd door de 4 jarige zoon van toenmalig burgemeester De Beaufort. Deze zoon was de oudste zoon van de burgemeester. Zijn volledige naam was François Willem Lambert de Beaufort (1883-1956).

De officiële opening van het pand vond plaats op 1 mei 1887. Het werd een groot succes.

Het sanatorium, later badhotel telde 68 kamers en salons. En het beschikte over een lift naar alle etages.  Daarnaast had deze “badinstelling” een groot aantal warme en koude baden, en ca. 3 hectare dennenbos en tuin. Een echt kuuroord.

Van 1886 tot 7-12-1903 was het officieel een sanatorium. Vandaar ook de naam van de straat Sanatoriumlaan, de latere  Julianalaan. De verbouwing van Sanatorium tot badhotel werd verricht onder leiding van de architect Kroes.

Twee foto’s van de kamers in het badhotel uit ca. 1900.

Het nieuwe badhotel heeft enkele illustere gasten onderdak geboden onder wie  ex president Steijn van Oranje Vrijstaat. Hij logeerde met zijn gezin van 6 tot 10 september 1904 in het Badhotel. De oudste van de  beide dochtertjes die de dameskostschool in Baarn bezocht  leerde kaasmaken bij T. Blom op Steevlied, onder Eemnes. Later verhuisde de familie, zij verbleven  1,5 jaar in Baarn. Het badhotel heeft nogal wat roerige perioden meegemaakt in zijn bestaan.

Tijdens de tweede wereldoorlog werd het hotel door de Duitse bezetter gebruikt  als ’Rüstungsabteilung’ oftewel kantoor voor allerlei militaire (uitrustings)zaken. En vermoedelijk ook voor frivolere zaken, zoals Freudenhaus, Hoogduits voor bordeel. Direct na de bevrijding werden er onze Canadese bevrijders gehuisvest.

Een groepsfoto van het personeel rond 1900. En rechts een foto van het badhotel toen het Grand-hotel Astoria- chalet heette.

In de naoorlogse jaren werd geprobeerd de hotelfunctie onder de fraaie naam ’Grand Hotel Astoria Châlet’ in ere te herstellen. Er werden feesten en partijen gegeven. Men kon hier dansen op de muziek van het Ballroom Orkest van Jan Corduwener. Die dansavonden werden georganiseerd door Ad van Kralingen, de bekende Baarnse dansschoolhouder.

Daarna is het  in gebruik geweest als Baarns Verzorgingshuis voor Oorlogsslachtoffers (BAVO-huis). Met daarin een revalidatiecentrum. De plaatsen die openvielen doordat de oorlogsslachtoffers gerevalideerd waren werden ingenomen door repatrianten uit Indonesië, het voormalige Nederlands Indië. In de daarop volgende jaren veranderde, bijna onmerkbaar, ook de bestemming van tehuis voor repatrianten naar bejaardentehuis met voornamelijk Indische ouderen. In 1950 woonden er nog honderd vijftig mensen.

Tenslotte brak er een uitslaande brand uit die het grootste deel van het gebouw in de as legde. Gelukkig werd na enkele jaren besloten het gebouw een woonbestemming te geven, maar het wel weer in de oude staat terug te brengen met als kers op de taart een mooi gerestaureerde toren.